TEDx Thessaloniki 2016: First Session
H αυλαία του 7ου TEDxThessaloniki άνοιξε με την performance “RE_ACT” – μια οπτικοακουστική χορευτική παράσταση στις τρεις διαστάσεις που σχεδίασε και σκηνοθέτησε ο Στάθης Μήτσιος . Επί σκηνής η Σοφία Καλπενίδου και ο Ιωάννης Βαγιωνάς αλληλεπίδρασαν με το βίντεο υπό τους ήχους της μουσικής του Γιάννη Μόμτσιου.
Η curator Έλενα Παπαδοπούλου υποδέχτηκε τους TEDx’ers και έδωσε το λόγο στο κοινό, για να μοιραστεί τις σκέψεις του, για ποιο λόγο βρέθηκε φέτος στο TEDxThessaloniki. Μας παρουσίασε επίσης την Hailey Reissman, Editorial Coordinator του ΤΕDx που ήρθε από τη Νέα Υόρκη για να γνωρίσει την κοινότητα του TEDxThessaloniki, αλλά και όλης της Ελλάδας, και για να γράψει για την εμπειρία της. Μάθαμε επίσης το μυστικό της τσάντας του TEDx’er, καθεμιά από τις οποίες έχει ένα μοναδικό σχέδιο, αλλά και την υπογραφή του εθελοντή που τη δημιούργησε.
Η παρουσιάστρια του φετινού event, Άννα Μπουσδούκου, μας παρουσίασε το πρώτο ομιλητή, Andrew Bastawrous. Το ταξίδι του ξεκίνησε πριν 4 χρόνια, στην Κένυα με σκοπό να στήσει 100 οφθαλμολογικές κλινικές. Όσο ήταν εκεί, γεννήθηκε το Peek, the Portable Eye Examination Kit, μια χαμηλού κόστους και εύκολη στη χρήση λύση, που μέσω smartphone διευκολύνει την πρόσβαση στην οφθαλμολογική φροντίδα. Για να εξασφαλίσουν πόρους για τη θεραπεία των ασθενών, που εντόπιζαν με το Kit, έπρεπε να βρεθεί ένας βιώσιμος τρόπος, και αυτός ήταν το Ujima Bakehouse,ένα αρτοποιείο. Με τα έσοδα που προκύπτουν από κάθε 100 ψωμιά που πωλούνται, ένας άνθρωπος λαμβάνει οφθαλμολογική φροντίδα και ένας νέος επαγγελματική εκπαίδευση.
Ο Μηνάς Λιαροκάπης της OpenBionics ξεκίνησε θυμίζοντάς μας ότι ο εγκέφαλος είναι ο πιο ισχυρός επεξεργαστής, ένας επεξεργαστής τον οποίο προσπαθούν να καταλάβουν οι ερευνητές ρομποτικής, το ανθρώπινο όργανο που δεν θα μπορέσουμε ποτέ να αντικαταστήσουμε. Η έρευνά του ξεκίνησε από τα ρομποτικά μέλη και προχώρησε στα προσθετικά μέλη. Με ένα ρομποτικό χέρι, το οποίο φορούσε, σήκωσε ένα μπουκάλι νερό, και μας έδειξε πώς λειτουργεί. Τα ρομποτικά μέλη που φτιάχνει η OpenBionics έχουν χαμηλό κόστος ώστε να μπορούν να κατασκευάζονται και σε εμπόλεμες χώρες, για παράδειγμα, ενώ στην ιστοσελίδα τους υπάρχουν και οι πληροφορίες για να δημιουργήσει όποιος επιθυμεί ένα τεχνητό μέλος σε 3D printer. «Η αλληλεπίδραση με τον κόσμο του ανοιχτού λογισμικού μας έκανε να καταλάβουμε ότι η καινοτομία δεν βρίσκεται μόνο στα εργαστήρια και στα πανεπιστήμια, μπορεί να την παράγει ο καθένας. Κι επειδή ο καθένας μπορεί να είναι πηγή καινοτομίας, δοκιμάστε το και βοηθήστε πρωτοβουλίες όπως η OpenBionics», μας είπε λίγο πριν μας αποχαιρετήσει.
«Όλοι μας αποτελούμαστε κυριολεκτικά από αστερόσκονη. Είμαστε το ζωντανό μέρος του σύμπαντος. Έχουμε συνείδηση» μας είπε ο Κωνσταντίνος Εμμανουηλίδης, προσθέτοντας ότι «αν δεν είχαν προηγηθεί οι τρομερές εκρήξεις των υπερκαινοφανών στο παρελθόν, δεν θα βρισκόμασταν εδώ να ανταλλάζουμε ιδέες. Το 2001 ξεκίνησε την κατασκευή αστεροσκοπείου, ενώ λίγο αργότερα δημιούργησε την Ελληνική Ομάδα Εύρεσης Υπερκαινοφανών Εκρήξεων που σύντομα αριθμούσε μέλη από την Κρήτη ως τον Έβρο, αλλά και μέλη από το εξωτερικό. Η ομάδα τον Ιούλη του 2015 ανακάλυψε ένα σουπερνόβα που συνέβη πριν από 280 εκατ. έτη φωτός .Το ταξίδι αυτό, μας είπε, ξεκίνησε πριν από 17 χρόνια και έχει ακόμα ενδιαφέρον. Δεν είμαστε επαγγελματίες, δεν ζούμε από αυτό, αλλά απολαμβάνουμε το ταξίδι. Έχει σημασία να βρίσκεσαι σε ένα μονοπάτι που σε εξελίσσει. Δεν βλέπουμε μόνο τον έναστρο ουρανό, γινόμαστε και μάρτυρες σε ένα κοσμικό γεγονός. «Αν μπορώ να πω κάτι από τα βάθη της ψυχής μου είναι πως γεννηθήκαμε για να ταξιδεύουμε.» ήταν η φράση με την οποία μας χαιρέτησε, δίνοντάς μας τροφή για σκέψη.
Ακολούθησε το βίντεο με την ομιλία του James Veitch από το TEDGlobal Geneva, με θέμα τι γίνεται αν αποφασίσεις να απαντήσεις σε ένα spam mail, που προκάλεσε έντονα γέλια μέσα στην αίθουσα.
Ο Άλεξ Λοΐζου, συνιδρυτής του Trouva, μας μιλάει για τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε σήμερα το χώρο εργασίας και πόσο η προσωπική του εμπειρία έχει επηρεαστεί από τους αυστηρούς κανόνες που είχε συνηθίσει. Ωστόσο, η νέα εποχή έχει επηρεάσει το πώς βιώνουμε τόσο το χώρο εργασίας όσο και τη ζωή μας. Όπως η πληροφορία δεν είναι πλέον τοπικά περιορισμένη, όπως συνέβαινε στο παρελθόν, έτσι και στην εργασία τίθεται πλέον το δίλημμα «συν – τοποθέτηση ή τηλε-εργασία» που καθορίζει πώς φτιάχνονται οι επιχειρήσεις. Όλα έχουν να κάνουν, μας λέει, με τη δημιουργία μιας αίσθησης πίστης και κοινού οράματος σε έναν οργανισμό. Δεν πρέπει να περιοριζόμαστε, αφήνοντας την τοπικότητα να μας στερήσει πολύτιμους συμμάχους.
«Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν το αίσθημα αδυναμίας, ντροπής, αναστάτωσης και αδικίας που ένιωσα» μας λέει η Ione Wells για την εμπειρία της ως θύμα σεξουαλικής επίθεσης, σχεδόν ένα χρόνο πριν, καθώς γύριζε στο σπίτι της. Για να μπορέσει να συμπυκνώσει τα αισθήματα αυτά έγραψε ένα γράμμα σε αυτόν που της επιτέθηκε, εξανθρωπίζοντάς τον ως «εσύ». «Σκέφτηκες ποτέ τους ανθρώπους στη ζωή σου; Δεν επιτέθηκες μόνο σε μένα, αλλά επιτέθηκες και σε όλη την κοινότητά μου» του έγραψε, ανάμεσα στα άλλα, σε ένα γράμμα που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα του πανεπιστημίου της και γρήγορα έγινε viral, με το hashtag: #NotGuilty .
Τα μηνύματα που λάμβανε ήταν συγκινητικά, από γυναίκες που μοιράζονταν την εμπειρία τους και το γράμμα έφτασε τα διεθνή ΜΜΕ.
Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά: Μία στις πέντε γυναίκες θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού. Μέσω της καμπάνιας #NotGuilty, τα περιστατικά που έγιναν γνωστά δεν αναφέρονταν ως ειδήσεις, αλλά ως ιστορίες των ανθρώπων που τα έζησαν, ήταν η φωνή των θυμάτων και όχι των δημοσιογράφων.
Η συζήτηση στα social media ήταν μεγάλη, καθώς σήμερα αποτελούν το μέσο που μπορεί να φέρει κοινωνική αλλαγή, αλλά προκαλεί και πολύ αρνητική συζήτηση, με επικριτές, ανθρώπους που εκμεταλλεύονται μια ιστορία για να προωθήσουν τα δικά τους επιχειρήματα ή και αυτούς που, όπως στην περίπτωση της Ione, θεωρούσαν ότι λέει ψέματα για τη δημοσιότητα.
Αλλά δεν μπορούμε να αφήσουμε μια πλατφόρμα που δημιουργούνται κοινότητες να γίνει το μέρος όπου συμβιβαζόμαστε με την ήττα, μας λέει η Ιοne, προσκαλώντας μας να σκεφτούμε μια νέα προσέγγιση στον τρόπο που χρησιμοποιούμε τα social media για να απαντήσουμε στην αδικία. «Δεν μπορούμε να αντιδρούμε σε μια αδικία, μόνο για να την αφήσουμε να ξεχαστεί την επόμενη μέρα επειδή προχώρησε στο επόμενο θέμα το υπόλοιπο Twitter» ήταν το μήνυμά της.
